Respect

3 augustus 2023

Tijdens een weekenddienst krijg ik een telefoontje van een alleraardigste mevrouw. Haar moeder ligt op sterven en zij wil graag informatie over het regelen van de uitvaart. Ik geef haar de informatie waar mevrouw om vraagt en na een gesprek van een klein uur sluiten we het gesprek af en wens ik haar alle sterkte de komende tijd. In de dagen die volgen heb ik haar regelmatig aan de telefoon. Als enige dochter met nog drie broers wil ze het graag zo goed als het kan voorbereiden. Een uitvaartkist wordt uitgezocht en er wordt een digitale rouwkaart gekozen. Uiteindelijk duurt het nog een dag of tien voordat de telefoon gaat en ik hoor dat mevrouw is overleden.

Met twee zonen en de dochter voer ik het regelgesprek. Tussen de regels door lees ik dat het contact met de derde zoon niet zo goed is.

De dag van de uitvaart nadert. De kleinkinderen hebben een prachtig filmpje gemaakt met beelden van oma, tot en met het beeld dat ze vanuit haar ziekenhuisbed naar iedereen achter het glas, met mondkapje op, zwaait. Kort daarna wist ze het leven los te laten.

Op de dag van de uitvaart is ook de derde zoon aanwezig. Het gezin van mevrouw is compleet. Een prachtige uitvaartdienst volgt. Een kleindochter zingt, met een heldere stem zo zuiver als een nachtegaal, het Ave Maria voor haar oma.

Aangekomen op de begraafplaats zullen de twee zonen, waarmee ik het regelgesprek heb gevoerd, de kist laten dalen, ondersteund door een viertal kleinkinderen. Vanuit mijn ooghoek zie ik de derde zoon er wat terughoudend bij staan. Dan vraagt een kleinzoon van mevrouw aan hem: “Wil jij misschien helpen oma in het graf te laten dalen?” Ik voel het kippenvel op mijn armen komen. Dit is respect, dit is liefde! En dat is toch waar het in het leven om draait!

Tom van den Berg
Uitvaartverzorger

Dit verhaal is gepubliceerd met goedkeuring van de nabestaanden.