Een voorwerp vol herinneringen: de rode bril

8 november 2024

Het gebruik van persoonlijke spullen van de overledene tijdens een uitvaart is een bijzonder en waardevol gebaar. Het kan zo vanzelfsprekend en voor de hand liggend lijken, maar het voegt een diepere betekenis toe aan het afscheid. Denk bijvoorbeeld aan de wandelschoenen, schilderijen, een vingerhoedje met naaispulletjes of de stofjas die in de achterbouw hangt.

In dit geval typeerde de rode bril haar. Deze werd afgenomen voor het sluiten van de uitvaartkist en later in het crematorium op het deksel gelegd.

‘Alles wat je kunt doen, moet je zelf doen!’ Zo stond ze in het leven. Zo dacht ze over het leven. Ze was heel zelfstandig en zo heeft ze haar prachtige dochters ook opgevoed.

Ik schuif aan tafel in het mooie lichte huis van de overleden moeder. De dochters kletsen over hun moeder met haar kenmerkende rode bril. Ik zie dat er in de kamer veel eigen schilderwerken aan de muur hangen. “Mam heeft ze zelf gemaakt.” zegt een van de dochters tegen mij. Ik zeg: “Die zijn prachtig!”

We gebruiken enkele schilderwerken voor haar rouwkaart en haar prentje. Ook een zelfportret met haar rode bril plaatsen we op het drukwerk. En de bril leggen we bij haar op haar uitvaartkist. Want dat typeerde haar! Zo houden we haar in herinnering tijdens de mooie afscheidsdienst.

Ik spreek enkel de dienst aan elkaar, want de familie zelf spreekt vol lof over haar. En zo komt de lijfspreuk van hun moeder weer terug; ‘Alles wat je zelf kunt doen, moet je zelf doen.’